نخستین دوره‌ی ضبط صفحات گرامافن 78دور در ایران به سال 1284ش بازمی‌گردد. اگرچه پیش از این تاریخ، ضبط صدا بر روی استوانه‌های مومی از زمان ناصرالدین‌شاه در دربار قاجار رایج شده بود اما نخستین دوره‌ای که آثار ضبط‌شده به صورت تولید صنعتی و به شکل سری در تعدادی قابل توجه ضبط، تکثیر و در بازار فروش ایران عرضه شد سری ضبط کمپانی گرامافن انگلستان در سال 1284ش در تهران بود. با توجه به سهولت پخش صفحات گرامافن در مقایسه با استوانه‌ی فنوگراف و نیز کیفیت صوتی بهتر، این تکنولوژی بیش از فنوگراف مورد توجه درباریان و به ویژه مظفرالدین‌شاه قاجار قرار گرفت تا جایی که کمپانی مزبور طی اخذ فرمانی توانست امتیاز انحصاری ضبط صفحات گرامافن را در ایران از آنِ خود کند.

    بیشترین تنوع موضوعی آثار ضبط‌شده در دوره‌ی قاجار نیز در این دوره دیده می‌شود؛ ضبط‌هایی از دسته‌های موسیقی نظامی، ارکستر شاهی به رهبری مسیو لُمر فرانسوی، نمایش‌های گفتاری و تقلید، دسته‌های مطربی، سُرنانوازی، ردیف هفت دستگاه موسیقی ایرانی و در آخر گفتار درباریان. بر اساس اسناد منتشر شده از کمپانی گرامافن، در انتهای این سری ضبط صفحات برای جلب نظر شاه و درباریان تعداد 3 ترَک (هر ترَک معادل یک روی صفحه است) از صدای مظفرالدین‌شاه، اتابک اعظم و یکی دو نفر دیگر از درباریان ضبط شده است. به نظر می‌رسد این صفحات جزء آثار تولید انبوه کمپانی برای فروش در بازار نبوده و تعداد اندکی برای دربار قاجار در اروپا تولید و به ایران ارسال شده است.

     شکل برچسب این صفحات نیز با برچسب سایر صفحات موسیقیایی یا نمایش‌های گفتاری تولیدشده در آن سال متفاوت است. در زیر برچسب یکی از این صفحات را که در گنجینه آرشیو صوتی موزه نگهداری می‌شود و بر روی بدنه‌اش امضای دست‌نویس مظفرالدین‌شاه نیز حک شده می‌بینیم. محتوای صوتی این صفحه با گفتار مظفرالدین‌شاه خطاب به اتابک اعظم آغاز می‌شود و پس از آن اتابک و یکی دیگر از درباریان (احتمالاً وزیر خارجه‌ی وقت) در پاسخ شاه، سخن گفته و صدایشان را ضبط کرده‌اند. این صفحه در روز شانزدهم ژانویه 1906م. برابر با 26 دی‌ماه 1284ش. در تهران ضبط شده است.